Pierwszy raz zetknęłam się z modlitwą o uwolnienie wg pięciu kluczy podczas warsztatów
organizowanych we wspólnocie, a które prowadzili Mocni w Duchu z Łodzi. Wysłuchałam
konferencji, wzięłam udział w warsztatach, ale byłam bardzo sceptycznie do tego nastawiona.
Wydawało mi się, że w moim życiu wszystko jest poukładane, że wszystko jest na swoim
miejscu. Pan Jezus miał jednak inny plan, gdzieś w głębi serca pojawiła się myśl, że posługa tą
modlitwą to jest to do czego Pan mnie powołuje. Walczyłam z tymi myślami, a Pan działał
poprzez innych ludzi, poprzez wydarzenia, tak jakby chciał mnie przekonać do tej posługi.
Zaczęłam czytać książki na temat modlitwy uwolnienia, a kiedy w jednej z nich przeczytałam, że
najlepiej jeśli osoba, która ma posługiwać, powinna przejść też tę modlitwę. Pomyślałam wtedy,
że nie będę posługiwać, bo nie widzę potrzeby takiej modlitwy w moim życiu. Pan Jezus był w
tym wszystkim bardzo cierpliwy, po prostu czekał i miał już wszystko zaplanowane. Pojechałam
do Łodzi na forum modlitwy o uwolnienie z Nealem Lozano i tu Pan dalej
pracował nade mną. Wyjeżdżając z Łodzi miałam jedno w głowie: Panie wiem, że nic nie wiem,
zrób co chcesz. Odkładałam myśl o modlitwie, ale w końcu odważyłam
się zadzwonić i umówić. Zaczęłam się do niej przygotowywać, już samo to uświadomiło mi jak
wiele w moim życiu jest rzeczy ukrytych, a które mają ogromny wpływ na to kim jestem. Ta
modlitwa to spotkanie z żywym Jezusem, z tym, który ma wszelką władzę na niebie i na ziemi, z
tym, dla którego nie ma rzeczy niemożliwych. Na nowo oddałam Mu swoje życie, prosząc o
przebaczenie i żałując za moje grzechy, czyniąc Go Panem mojego życia.
Wypowiedziane podczas tej modlitwy słowa miały uwalniającą moc. W imię Jezusa
przebaczyłam tym, którzy mnie skrzywdzili, przebaczyłam sobie samej. To przebaczenie
dokonało się w Jezusie i z Jezusem. Wyrzekłam się kłamstw dotyczących
mojego życia, tego że jestem beznadziejna, że jestem zła matką, że do niczego się nie nadaję.
Nie zdawałam sobie sprawy z tego jak bardzo to wszystko mnie wiązało. Stanęłam w
autorytecie Jezusa, tego, który za mnie oddał życie, obdarzył miłością. Tu nie można pozostać
obojętnym. Odzyskałam godność dziecka Bożego, a jego błogosławieństwo dodało mi sił i
odwagi do działania. Opadły wszelkie kajdany. Po modlitwie pierwszy raz od bardzo dawna
odetchnęłam pełną piersią, byłam wolna od ciężaru, który mnie przytłaczał, a z którego nie
zdawałam sobie sprawy. Po modlitwie ja nic nie musiałam już nikomu udowadniać. Żyję bez
poczucia winy, bez użalania się nad sobą. Jestem dzieckiem Boga, kochanym, chcianym i
mającym w jego oczach ogromną wartość. Ta modlitwa uporządkowała moje wnętrze,
podniosłam do góry głowę, na nowo uwierzyłam w swoją wartość. Na nowo doświadczyłam
mocy sakramentów i obecności Boga w nich. Słowo Boże żyje we mnie i przemienia mnie.
Prawdziwe stają się dla mnie słowa z listu do Galatów 2,20 „Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje
we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem
wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie”” bo oddałam Mu
władzę nad swoim życiem.
Dziś, kiedy stawiam pierwsze kroki w posłudze modlitwą o uwolnienie wiem jak bardzo może
ona pomóc w tym, abyśmy stali się wolni. Ta modlitwa to ogromny dar dla Kościoła.

Agnieszka